Na svakom kvadratnom kilometru živi 93,6 stanovnika. Najveća gustina
nastanjenosti je u Novom Sadu i okolini (380 na kvadratni kilometar) a
najmanja u opštini Sečanj (svega 35 stanovnika na kvadratni kilometar).

STANOVNIŠTVO

Vojvodina je prilikom popisa 31. marta 1991. imala 2.013.889
stanovnika. U stanovništvu Srbije učestvuje sa 20,6%. Žena ima 51,3%, a
muškaraca 48,7%. Prvi put posle drugog svetskog rata izostao je rast
stanovništva. U odnosu na 1981. godinu broj stanovnika je smanjen za
oko 1% i to je prvi put za proteklih pet medupopisnih decenija. Prvi
put posle drugog svetskog rata komponenta biodinamike postaje jedini
faktor porasta stanovništva, dok migracije dobijaju negativnu
dimenziju. Očigledne su promene u razmeštaju stanovnišva u vojvođanskom
prostoru, tako da depopulacione opštine povećavaju svoju dominaciju.
Prema popisu je 37 od 45 opština imalo pad stanovništva, i to 35 do
10%, a dve opštine od 10% (Žitište i Nova Crnja). Broj stanovnika u
ovim opštinama smanjen je za 47.600. Samo osam vojvođanskih opština
ostvarilo je rast stanovništva do 10% i one čine svega 16,7% površine
ovog prostora. U njima je ukupan porast stanovništva iznosio 26.700.
Formiraju ih opštine koje okružuju novosadsku aglomeraciju (uključujući
i ovu opštinu-grad), kao i tri koje su funkcionalno deo beogradskog
urbanog regiona (Pećinci, Stara Pazova i Pančevo).

Karakteristika vojvođanskog prostora je i promena u demografskim
strukturama ruralnih prostora, što kao rezultat ima „premeštanje“
reprodukcije stanovništva iz seoskih u gradske sredine. Međutim, porast
urbanog stanovništva (1,93%) ne predstavlja dovoljnu kompenzaciju za
pad ruralnog, kao što je to bio slucaj u ranijem periodu, iako je
postignut relativno visok stepen urbanizacije (1991. 55,7% gradskog
stanovništva). Osnovna komponenta rasta urbanog stanovništva je
prirodni priraštaj (95,2%), a migraciona kretanja imaju minoran značaj
(svega 4,8%).

Stopa prirodnog priraštaja u Vojvodini je već desetak godina blizu
nule, ili negativna (1-3,7 ‰) i spada, zajedno sa centralnom Srbijom, u
najniže u Evropi, za razliku od stope na Kosovu i Metohiji koja spada u
najviše (pozitiva 17,5 ‰ u 1996.).

Srednji životni vek 1992-1993. bio je 73,06 godina kod žena, a kod
muškaraca 67,06 godina, što je stagnacija u odnosu na deceniju ranije.
Prosečna starost muškaraca u 1991. bila je 36,0 godina, što je porast
za 1,2 godine, a kod žena sa 37,4 na 38,9. Indeks starenja stanovništva
(odnos starog stanovništva iznad 60 godina i mladog do 20 godina)
iznosi 71,0 što je dovelo Vojvodinu u stadijum demografske starosti.

Smrtnost odojčadi na 1.000 novorođene dece iznosi 15,0, što predstavlja
blagi porast, ali i dalje spada u najniže u Evropi.

Vojvodina je poznata po nacionalnoj šarolikosti. U njoj žive pripadnici
26 naroda, nacionalnih manjina i etničkih grupa. Po popisu iz 1991.
najviše je bilo Srba 1.143.723 (ili 56,8%), zatim Mađara 339.491
(16,9%), Hrvata 74.808 (3,7%), Slovaka 63.545 (3,2%), Crnogoraca 44.838
(2,2%), Rumuna 38.809 (1,9%), Roma 24.366 (1,2%), Bunjevaca 21.434
(1,1%), Rusina 17.625 (0,9%) i Makedonaca 17.472 (0,9%). Kao
Jugosloveni izjasnilo se 174.295, ili 8,7% vojvođanskog stanovništva.
Popisano je, zatim, 4.565 Ukrajinaca, 2.730 Slovenaca, 2.363 Albanaca,
2.361 Čeha, 1.783 Šokaca, 1.019 Rusa, 669 Poljaka, 513 Jevreja, 483
Grka, 187 Turaka, Vlaha 132 i ostalih naroda 1.465.

Ranije je ogromna većina stanovništva živela od poljoprivrede. U
poslednjim decenijama širi se podela rada i raste broj zaposlenih u
drugim delatnostima, a drastično se smanjuje broj onih kojima je
poljoprivreda osnovni izvor egzistencije. Davne 1961. godine
poljoprivredno stanovništvo je činilo 51,7% ukupnog stanovništva, deset
godina kasnije taj procenat je 38,9%, naredne decenije pada na 19,9%,
da bi 1991. godine spao na 13,7%. Smanjuje se učešće poljoprivrednog
stanovništva Vojvodine u Republici Srbiji sa 17,1% u 1981, na 15,9% u
1991. godini.

Od ukupnog stanovništva u zemlji aktivno je 44,3%, izdržavano 39,2%,
dok je 16,4% lica sa ličnim prihodom (najviše penzionera).

Veličina i iskorišcenost radno sposobnog stanovništva pokazatelji su
razvijenosti pojedinih područja, jer postoji pozitivna korelaciona veza
izmedu porasta radno sposobnog stanovništva i porasta aktivnog
stanovništva. Radno sposobno stanovništvo smanjeno je za 28.615,
međutim njegovo učešce u ukupnom stanovništvu koje živi u zemlji je
64,8% i veće je nego u Republici Srbiji za 2,04 strukturna poena.
Ekonomska iskorišćenost radnog kontigenta (odnos broja aktivnih lica
radno sposobnog uzrasta i radnog kontigenta stanovništva) u Vojvodini
je viša (i iznosi 63,3%) u odnosu na Republiku (62,0%).

Prema popisu 1991. godine u kontigentu aktivnog stanovništva obavljalo
je zanimanje u Vojvodini 774.452 stanovnika. Broj zaposlenih u
poljoprivredi smanjio se u posleratnom periodu sa oko 520 na oko 200
hiljada, ili relativno sa 61,3% na 25,7%. Najviše zaposlenih je u
industriji (231 hiljada), ili 29,9%. Trgovina zapošljava 68 hiljada ili
8,80% Vojvođana. Zatim dolaze obrazovanje (42,5 hiljada),
građevinarstvo (40 hiljada), saobraćaj i veze (oko 40 hiljada),
zdravstvena i socijalna zaštita (preko 36 hiljada), društveno-političke
zajednice (preko 34 hiljade), zanatstvo (sa oko 25 hiljada),
finansijske i druge organizacije (preko 20 hiljada), ugostiteljstvo i
turizam (oko 16 hiljada), vodoprivreda (oko 2.500) i šumarstvo (preko
dve hiljade). Najbrži rast zaposlenih dogodio se u građevinarstvu (7,5
puta prema 1953. godini), zatim u industriji (4,4 puta) u trgovini i
ugostiteljstvu (preko 3 puta) i saobraćaju i vezama (2,5 puta).
Zahvaljujući najvećem procentu zaposlenih u industriji i trgovini
(zajedno gotovo 39%), Vojvodina ima odlike razvijenog područja.

NASELJA I OKRUZI

Više od polovine stanovništva u Pokrajini živi u gradovima i naseljima
koja su to postala poslednjih decenija. Vojvođansko stanovništvo
nastanjeno je u 466 naselja u 45 opštna, od kojih su 52 gradska i 414
ostala naselja (seoska i mešovita). Republika je na prostoru Vojvodine
formirala sedam okruga radi sprovođenja republičke vlasti na terenu.
Međutim, okruzi su i demografsko-ekonomski rejoni drugog reda, a prvog
su Srem, Bačka i Banat.

Severno-bački okrug zahvata, 1.781 km2 površine; u opštinama Bačka
Topola, Mali Idoš i Subotica u 45 naselja živi 205.401 stanovnik, ili
115 na jedan km2. Sedište okruga je u Subotici.

Srednje-banatski okrug prostire se na 3.257 km2, a u opštinama Žitište,
Zrenjanin, Nova Crnja, Novi Becej i Secanj u 55 naselja živi 221.353
stanovnika, ili 68 stanovnika na jedan km2. Sedište okruga je u
Zrenjaninu.

Severno-banatski okrug leži na 2.328 km2, a u opštinama Ada, Kanjiža,
Kikinda, Novi Kneževac, Senta i Coka u 50 naselja živi 179.783
stanovnika, uz gustinu nastanjenosti od 77 stanovnika na jedan km2.
Centar okruga je u Kikindi.

Južno-banatski okrug obuhvata prostor od 4.248 km2, a u pripadajucim
opštinama Alibunar, Bela Crkva, Vršac, Kovačica, Kovin, Opovo, Pančevo
i Plandište u 94 naselja živi 328.428 stanovnika, ili 77 na jedan km2.
Sedište okruga je u Pančevu.

Zapadno-bački okrug prostire se na 2.406 km2, s tim što u opštinama
Apatin, Kula, Odžaci i Sombor u 37 naselja živi 215.916 stanovnika,
čija je gustina nastanjenosti 90 stanovnika na jedan km2. Sedište
okruga je u Somboru.

Južno-bački okrug zauzima prostor od 4.018 km2, a u pripadajucim
opštinama Bač, Bačka Palanka, Bački Petrovac, Beočin, Bečej, Vrbas,
Žabalj, Novi Sad-grad, Srbobran, Sremski Karlovci, Temerin i Titel u 76
naselja živi 553.027 stanovnika, po popisu iz 1991. godine, ili 138
stanovnika na jednom km2. Sedište okruga se nalazi u Novom Sadu.

Sremski okrug zahvata površinu od 3.480 km2, a u opštinama Indija,
Irig, Pećinci, Ruma, Sremska Mitrovica, Stara Pazova i Šid u 109
naselja živi 309.981 stanovnik, sa gustinom nastanjenosti od 89
stanovnika na jedan km2. Sedište okruga je u Sremskoj Mitrovici.

Vojvodina je sredinom 1996. godine, na osnovu prirodnog priraštaja i
registrovane migracije, imala 2.022.000 stanovnika. Proces povećanja
opština sa negativnim prirodnim priraštajem nije zaustavljen, i onom iz
popisa pridružile su se tri do cetiri opštine. Preko 70% naselja
zahvatila je epidemija smanjenja, pa se i veliki broj gradskih naselja
počeo približavati ostalim (preko 60% naselja), dok gotovo tri
četvrtine ostalih naselja imaju negativan prirodni priraštaj posle
popisa 1991. godine do danas.